Nederland heeft een rijke traditie wanneer het de feestdagen betreft. Verschillende feestdagen krijgen al een geruime tijd steeds meer aandacht. Het gaat dan bijvoorbeeld om kerstmis wat al enige tijd een groeiend feestdag aan het worden is. Waar cadeautjes worden neergelegd onder een boom, maar inmiddels niet veel meer over is gebleven van het vieren van de geboorte van Christus.
Dan is er Pasen wat met paashazen en eitjes ook niet veel meer van doen heeft met het heen gaan van Christus.
Wat nog redelijk authentiek is gebleven is Sinterklaas. Vanaf oktober liggen de winkels al vol met pepernoten, speculaasjes en chocolade letters. De wel bekende schuimfiguurtjes van sint en piet mogen niet ontbreken.
Bij de start van de decembermaand zijn vele kinderogen gericht op hun schoenen die extra betekenis krijgen deze dagen. De Sint komt en het media spektakel is al vanaf november gedoken in het Sint-verhaal van dit jaar. Met Dieuwertje die een eigen ruimte krijgt op onze publieke zender om de kinderen te vangen in het Sint-journaal. Prachtig. Daar gaat een deel van ons belasting geld heen en het is mooi om de kindergeest in de fantasie modus te houden, daar worden ze rijk van.
Ook elk jaar weer worden op de werkplaatsen van ouders, opa's en oma's verschillende malen Sinterklaas gevierd. In de huiselijke kring worden er surprises gemaakt, gedichten geschreven en er wordt op de deur geklopt, hard geklopt,zacht geklopt.
Iedereen weet wie daar achter de deur staat. Kinderen rennen naar de deur en met een beetje geluk zien ze nog net een zwarte hand om het hoekje suikergoed strooien. Dit tafereeltje zou vervolgd kunnen worden met een Sinterklaas lied dat met een buitenlands (Surinaams) accent ten gehore wordt gebracht. De piet struikelt nog een aantal maal over zijn eigen voeten, loopt tegen de deur aan en de kinderen hebben een lol. Om het gedrag van de Piet wordt door een ieder hartelijk gelachen. Gezelligheid en samenzijn staat in deze centraal.
Maar waar staat Sint zelf eigenlijk voor?Uit eerdere verhalen blijkt dat ook dit verhaal verloren dreigt te gaan onder de commercialisering van traditionele feestdagen. In vroegere tijden stond de Sint bekend om medemenselijkheid en barmhartigheid. Een feestelijke tijd waarin kinderen van alle lagen van de bevolking werden behandeld met een overstijgende inclusiviteit. Een mooi gegeven om heden ten dagen nog op voort te borduren. Een gezamenlijke verantwoordelijkheid van het delen en verwerken van menselijk leed op een leuke en lichte manier, dat is een van de kernen. Dat wat in eerste instantie klasse en gender en later ook religie en etniciteit overstijgt.
In de hedendaagse samenleving en de globaliserende wereld is het de eerder genoemde overstijgende inclusiviteit, een oogpunt vanuit waar Sinterklaas overdacht zou moeten kunnen worden. Als we de kern van medemenselijkheid en het delen van leed serieus zouden nemen dan zou de huidige status van 'zwarte' piet nog eens goed bekeken moeten worden.
Grote delen van onze hedendaagse, met name stedelijke bevolking, die niet alleen divers, maar in sommige gevallen, in de woorden van Vertovec, Superdivers zijn geworden. Een aanzienlijk deel van deze stedelijke bevolking zien in de status van 'zwarte' piet een leed welke niet erkend wordt. Een leed van een koloniaal verleden die met zich meebrengt dat oude wonden wederom worden opengereten en waar medemenselijkheid en barmhartigheid belangrijke onderdelen zijn van het verzachten van dit leed. Om weer terug te gaan naar de kern van het Sinterklaasfeest, het oog hebben voor een ieder die deel uitmaakt van de samenleving en hier geen onderscheid te maken. Dan zou 'zwarte' piet vervangen kunnen worden met piet of niet?
Op verschillende manieren kunnen er argumenten worden gezocht, om aan te tonen, dat het in stand houden van beelden van zwarte piet, sterk doet herinneren aan het koloniale verleden van Nederland, naast het verleden van structurele mensenhandel in de vorm van slavernij. Er zou kunnen worden gesteld dat het in stand houden van een dergelijke traditie wellicht in de internationale context morele vragen opwekt over het humane handelen en het bewuste kwetsen van mensen.
Waarom houden we niet vast aan de traditie van barmhartigheid, inclusiviteit, medemenselijkheid en laten we ongelijkheid en kwetsuur niet varen?