en dat die flow maakt dat ik jouw hart raak.
Met nieuwe tonen, hoge en lage
en geluiden die klinken als vragen.
Dat mijn pen slechts schrijft in letters die pas woorden worden,
omdat jij het verhaal kent wat ik aan het vertellen ben. ...
Dat mijn gedachtes pas denken worden als jij er betekenis aan geeft
Omdat jij mij laat voelen dat ik leef.
Waren mijn ogen als maneschijn en de schittering als mijn tranen zijn.
Dan was jij de zon waarvan ik slechts een weerkaatsing blijk te zijn
Als mijn borstkast was als een klankkast en de klank net als mijn hart was
dan was jij het ritme waarop de dans was.