75 jaar alweer en we zijn samen, samen om te vieren dat we samen met jou zijn. Dat we ondanks dat we ons zelf zijn geworden of misschien wel nog steeds aan het worden zijn, nog steeds bij jou horen. Dat we in de spiegel kijken en dat we ineens trekjes van jou terug zien en dat we woorden spreken die eens jouw woorden waren. Over deuren die dicht moeten, over schoenen die uit moeten,over hoe laat er thuisgekomen moet worden, over of we wel voorzichtig zijn, over of er rustig van de trap gelopen kan worden en of er wel genoeg gegeten is.
Je maakte van niets iets en dat is niet alleen goed, maar ook mooi het is een kunst. De kunst van verbeelding. Daar waar bevroren melk met orgade 'mijn geheim' kan worden, daar waar we altijd van besjes mochten genieten uit de tuin, daar waar volgels zongen en weekenden werden gefeest, waar gelachen kon worden en gehuild, daar was ons thuis en daar was jij.
Met weinig, zijn we niets te kort gekomen....we hebben samen veel bereikt. We hebben gezwoegd en geploeterd, we hebben gestudeerd, we werken, we hebben lief gehad of hebben lief, we kregen kinderen, samen best een boel. We zijn getrouwd, hebben ons levens metgezel gevonden of zijn opnieuw zoekende.
Ok we hebben -niet altijd alles in de goede volgorde gedaan of uitgekomen bij de partners die jij en papa voor ogen hadden- en soms zijn we gescheiden om verder te komen.
Verder in het leven waar jij met papa een pad voor zijn ingeslagen.
We hebben het aangegrepen en zijn er mee verder gegaan om vooruit te komen. Om mogelijk verder te komen en meer te weten.
Een mooier, beter leven te hebben zoals jullie dat hadden bedacht en dan toch ook anders.
We hebben geleerd en laten onze kinderen en soms ook kleinkinderen leren, maar we vergeten niet te leven en te genieten van dit mooie leven. Van vroeger met alles wat er niet was, was er in elk geval plezier, feest, gezelligheid en creativiteit met avonden met muziek en dans en zang en verhalen over mysterieuze wezens, waarvan ik de namen niet meer weet...
We vergeten niet waar we vandaan komen. Een boom kan nou eenmaal niet groeien zonder wortels, maar waar we heen gaan is niet altijd even helder. Maar het wordt mooi, stevige wortels zorgen ervoor dat we een koers kunnen bepalen en dat komt door jullie standvastigheid en ik neem zelf de mooie lessen mee....en anderen laat ik gaan niet omdat ze niet mooi zijn maar misschien niet meer van nu...Wat ik zeker meeneem zijn de lessen als : 'je diploma is je man' en 'niet alles wat glimt is goud' en 'god is goed' en 'je bent mooi zoals je bent.'
En dan mam ben ik terug in de tijd en ik hou je hand vast en ik ben weer vier, mijn brood is gesmeerd, mijn kleren liggen klaar, mijn haren zijn gekamd en ik word naar school gebracht.
Hoe vroeg stond je eigenlijk op om alles voor elkaar te krijgen en hoe zag jou boodschappenlijst eruit en hoe wist je wie wat nodig had en hoe zorgde je er voor dat we elke maand rond kwamen en was je dan niet heel moe van alles regelen?
Je hebt het allemaal gedaan en mijn dank is groot. Je hebt gedaan wat je kon, met dat wat je had en het is goed geweest. Kijk om je heen en geniet dit is jouw opbrengst.We zijn uit jou en met geworden tot wat we nu zijn.
Gefeliciteerd Mam we zijn nu met elkaar en daar maken we samen het mooiste van, ik hou van je.